Πομπηία η μαγική

Πομπηία η μαγική


Μια πόλη, πες μου, μου είπες Πομπηία

Την έχω ακούσει, ηχηρά ακούγεται

Κάπου στο βάθος, στο ημίφως η Πομπηία

Αργοσβένει, ή σπαργανώνει σαν τη θυμάσαι

Αυτή είναι η πόλη, κι έδειξα άλλη κατεύθυνση

Πρέπει όμορφη και καλαίσθητη

Έδειξα άλλη κατεύθυνση μια που νόμισα

Όπου και να ’δειχνα, εμπρός μου την συναντούσα

Στο ύπνο μου, στ’ αλήθεια δεν τη θυμήθηκα

Πόσο μάλλον, στον ξύπνιο μου τον περίφημο

Συνομολόγησα ότι πάντα θα την θυμόμουνα

Ρωτώντας με, για την ίδια πόλη, που πάντα μου

Πομπηία θα έλεγα η μεγαλοπρεπής

Παίγνιο μαγικό, καθώς πόλεις, πόλεις

Ανατέλλουν και βυθίζονται

Πριν ο Βεζούβιος την μια κοιμάται

Την άλλη άβυσσος, ξαμώνει την πόλη

Μα ρωτώντας, στην πόλη μου πηγαίνω

Άλλη δεν έχω, σ’ αυτή η κάμαρά μου

Η καλημέρα μου, κήπος, δύο πάντα οι λεμονιές

Όμως ξεχάστηκα για κείνη την πόλη
Σκεπάστηκε απ' τόνους λάσπης

Με ρώτησες μου φαίνεται, μα το κορμί αθώο

Βεζούβιος περιτυλίγει το βρέφος με σπάργανα

Kostis nil - Πομπηία η μαγική - Οκτώβριος 2018