στίχοι: της βροχής και τ' ανέμου

στίχοι: της βροχής και τ' ανέμου

βροχή τ’ ανέμου, από πού πηγάζεις

ένα άλογο σημαιοστόλιστο με παρασέρνει

ωραία, εκείνη η καρδιά, π' ανοίγει ρου, κοιλάδας

πήρα απ' χέρι σου, αντίδωρο, σαν παραμύθι

από φωλιές, μοναδικά πουλιά, ξεπετασάρικα

όλα αποδημητικά, μ’ άλλη μουσική στ’ αυτιά

άλλος ντράμερ στα φτερά μου, για που πετώ

πάνω απ’ ψηλές κορφές, μαζί με γύπες

στο πέλαγος να ρίχνομαι, βαθιά, χρυσαετός

μίλησα, πριχού γεννήσω, γεννηθώ

μάνα να ξέρεις θα χαθώ, δεν έχω λόγο

δεν έχω μηχανή, δεν έχω γάντια, κράνος

δέχομαι τη βροχή και τους αγγέλους, πάνω

να τραγουδάνε, αντί για μένα μουσική

έρχομαι απ’ ανατολή ή από κάπου

κάηκαν δάση, χιονιάς, άνευ πυράς χειμώνας

με τόσο κρύο, τόση φουσκοθαλασσιά

να ’χουν χαθεί τα χρώματα, που θαύμαζα

κι ασύστολα χοροπηδάνε στην κοιλιά μου

λάμψη μου, νεανικό κορμί, μην υπερβάλεις

έχεις τα χείλη, θα πάρεις ζεστά φιλιά

σε μια αγκάλη, θα πορευτώ μαζί σου

με σ' ένα αποδημήσαμε, 'κεί πάν' πουλί

αθώο, μια ρήχτρας θεάς, μιλεί, για σένα

μίλα μου, είμαι ίδιος, παλιά φωτογραφία

σ’ ένα μηλεοπερίβολο στο κήπο, Εύας

τον όφι, τούτη την φορά, πάλι να σέρνεται

μωρό μου η ιστορία, σάπισε απ’ σκούληκα

κι έργο, θε να γυρίσουμε, για τούτο το κακό

γυρνώ τον κόσμο, τ’ αυτιά μου ψιθυρίζουν

ακούω ήχους, ηλεκτρικούς, κιθάρας

με λένε Οδυσσέα κι είμαστε τώρα, δύο

φτιάχνω την τριήρη μου, ψηλό κατάρτι

εσένα πάνω στα πανιά, πλάι σου κωπηλατώ

μάτια μου η θάλασσα, απ’ ήλιο, σ' ήλιο

το κύμα γδαρτό, μας παραδόθηκε

μαζί κι ο στίχος, τ' ανέμου, της βροχής

που χλιμιντρά, κυλά, όπως το μαύρο δάκρυ

που γ ιαίνει τη ψυχή, μόνο στον ερχομό σου

λέγε με, με τ’ όνομα σου, λέγε με πέτρα

της πέτρας το νερό, στη ρεματιά, λέγε με

σμαράγδι ολόγυμνο, ουρλιάζει στο θεό

με μια δροσιά ανταπαντώ, παραμιλώ

μόνο εσένα, μόνο εσένα, φυλαχτό

μάτια μου, ντυμένος με πορφύρα, κοίτα με

να σ’ αγκαλιάσω, να σ’ αγκαλιάσω

βαμμένος, με τη φωτιά του κεραυνού

εσύ και ’γω, στην άκρη τ’ ανέμου, της βροχής

έχω τα τόσα, ψιθυριστά, σ’ αυτί για να σου πω

μα να χορέψω, μα να πονέσω, χείλη μου

με μια αγκάλη και μια στροφή, στο πυρετό

ω! άνεμέ μου, ω βροχή, με δαύτο τον καιρό

ω! τόσο ψηλά, τόσο γλυκά, το πόσο λαχταρώ

σπλάχνο μου, μαζί σου πάντα, καρτερώ

Kostis nil - της βροχής και τ' ανέμου- Οκτώβριος 2018