μορφές

μορφές

προσπαθώ να μιλήσω τη φωνή μου 

χέρια δεν έχω

της πέτρας τα μάτια, ανυπάκουα

τώρα μου είπες δεν έχω σιωπή

μα περιμένουμε υπομονετικά

πέτρινη βιβλιοθήκη, θαμμένη στο χώμα

πιο σκληρή κι απ’ τη καρδιά μου
κάθε τόσο

θεμέλιο κυλάς, μορφή γι άλλους ναούς

τα δαχτυλίδια μου φορώ, δε σε ζηλεύω 

έτσι κι αλλιώς μορφή

χτένι της αθώας θάλασσας

αγκωνάρι πελεκητό που στέκεις, κίονας

αψίδα θριάμβου

κάτι τέτοιο που γεννά, αενάως

ή γεννιέται μέσα στο κόσμο

γεννήθηκες

Διόνυσος, Θεά Αθηνά, Ήρα

ακέφαλος Ερμής ή άπτερος Νίκη

ίσως, το κεφάλι μου δαφνόφυλλο

άνευ συστάσεως

κόρη της Ελεύθερνας, μη λησμονάς

με ιστορείς

διάλεξε τι αισθάνεσαι

διάλεξε τη μορφή μου

χτυπημένη φτερούγα, ακίνητη ή μ' ένα χέρι 

το χαμόγελό σου Αφροδίτη, με τέτοια

προσήνεια, πάλλευκο φως

μόνο θα θυμίζεις 
αιωρείται Θεά

μορφή και χαμόγελο, με χρόνο εσωστρεφή

Kostis nil - μορφή - Οκτώβριος 2018