Η τροχιά του αιγόκερου

Αδιαφιλονίκητα σε παρέλαση το σύμπαν σωπαίνει

Κοιτώντας τον άδοξο ποιητή, που, με νέους στίχους

Με νέα εσοδεία από εξωτικές πόρνες, που σείονται

  

Επίτομη, απαστράπτουσα η λαιμητόμος της ηδονής

Καθώς η τύχη μου στην τροχιά του αιγόκερου

Οι λέξεις με περιφρονούν, κορίτσι σκέρτσο, φιλήδονο

Μαύρη μελάνη για σένα σύμπαν η φόδρα σου

Κάτω απ’ φανοστάτη κάθομαι, Χερουβείμ

Πέρα ’κείθε, εκκρεμές στην τύχη του βαριά ανασαίνει

Τα λευκά σου ρόδα είναι που σκορπούν, σώνουν της νύχτας τα φιλιά 

Kostis nil - Η τροχιά του αιγόκερου - Δεκέμβρης 2010