Ηλιοβασίλεμα

Όρνια έκρυβαν τον ήλιο

λοξές ματιές και φεύγω

πρόβα θα ’κανε στο στίβο

γριά ζωή ακόμα λίγο.

Και τι ρόδινη μαγεία

στο ταψί στην άκρη

και ανταύγειες μες το ύδωρ

αυτός ο ήλιος θα ξανάρθει;

Σαρκασμός στα βλέφαρά μου

θαύμα το χρυσόμαλλο το νέφος

θαύμα  - ε- μελαχρινέ μου γιέ

ξύπνα πήδα είναι αλήθεια.

Και φιλά τη γη

μπάσταρδε είναι δικιά μου

θα σε πνίξω μες τα μάτια

θάνατε δικιά σου η χάρη.

Kostis nil – Ανεμοσκορπίσματα – Πειραιάς 1975