Άνοιξης κι ας βρέχει

Ωραία που ήρθε η άνοιξη κι ας βρέχει

Έρωτάς μου με ’κείνο τ’ αγκάθινο στεφάνι

Σε ’κείνη την γραμμή, η άνοιξη μπουμπούκι

Περπατώ μέσα από χοντρές στάλες της βροχής

Τ’ άγγιγμά σου γεννά έξω απ’ το κορμί μου

Το χάδι σου μήλο ξεφλουδισμένο, Εύας

Όλα τα γνωστά αρώματα δαμάζουν τη σιωπή μου

Η ιστορία μου σε ’κείνο το πάρκο όταν σε πρωτοείδα

Τα κρύα βράδια, μέρος του χειμώνα που περπατώ

Χόρεψέ με, μέθυσε, πόνεσέ με, τι αλλάζει

Αρχαίος θεός, φορώντας σανδάλια στο δωμάτιό σου

Kostis nil - Άνοιξης κι ας βρέχει -  Απρίλιος 2019