Ο καθημερινός άνθρωπος

Αυτός ο καθημερινός άνθρωπος, δεν αποκοιμήθηκε ούτε μια μέρα στα γόνατα του

Στερήθηκε ψωμί, γάλα, στερήθηκε το περπάτημα του

Στις τσέπες του, δεν είχε ποτέ μια δραχμή για να κεράσει ένα φίλο

Για όλα αυτά  τ’ απερίγραπτα, έκρυβε μέσα του μια λυσσαλέα κραυγή

Λόγιαζε μόνο, το πόσο γελοίος φαίνεται ο κόσμος, πώς πορευόμαστε

Αλλά αν είναι για μένα αστείο, να μιλώ εκ μέρους του, για τα παιδιά του

να μην  κρύβω ούτε για μια στιγμή την ντροπή μου

Φανταστείτε πως, γιατί μια μέρα θα τρίβετε τα μάτια σας διαβάζοντας παλιές φυλλάδες

Πως πάντα όρθιος διάβαζε τους τίτλους των εφημερίδων

και γνώρισε έτσι τον κόσμο

Πως γνώριζε τον καθένα από εμάς

Πως δεν ενέγραψε έτσι απ’ τύχη, ένα κύκλο, γύρω απ' το τρύπιο παπούτσι του

Πως είχε χαμόγελο, είχε πολλά να ’πει

και δεν ντρεπόταν π’ έτρωγε καθημερινά, ξερό ψωμί, ζυμωμένο με ιδρώτα και γάλα

Kostis nil – Ο καθημερινός άνθρωπος – Φθινόπωρο 2010