Αίμα μηλείου φόνου

Εκείνη η εκδρομή παιδιών, μάθημα σε καταπράσινο λιβάδι

Ο Θεός κρυβόταν αθόρυβα όπως ένα κουνέλι που τρώει αμέριμνα το καρότο του

Κι απής η δύσις του ήλιου, των άστρων το σιγανό πρελούδιο

Κι απής οι σκιές χάθηκαν, αλλά  οι σκιές των ζώων πελώριες φαρμάκωναν

Περίπλους εν είδει Αινειάδας πάνω και κάτω, ων ουκ έστιν εξιστόρηση

Η γύρη των λουλουδιών εν κρυπτώ, οι  μέλισσες εν κρυπτώ κλπ

Των αποδέλοιπων ζώων, πτηνών, εντόμων, κλπ

μη εξαιρουμένων των υποθαλάσσιων κλπ

Εκλάμψεις δια μιας, διαμάχες που σιώπησαν

Σίγησαν άλλες, των παροικούντων

Ουρλιαχτά διαμήνυσαν τη συνέχεια

Όπου ο διάολος απ’ την κρυψώνα του πρόβαλε στην αυλή των θαυμάτων

Πριν το ξημέρωμα, πριν το αμυδρό φως, πριν το κύμα της θάλασσας

Χαρούμενα το πρωινό

Αυτή η μέρα, αυτή η γύρη κράτησε τα βάσανά της μυστικά στο σκοτάδι

Αυτή η νύχτα π’ έπνιξε στο αίμα, τις βουλές των ύμνων

Αυτή η νύχτα, το βαθύ σκοτάδι και τ’ απίστευτο πρωινό

Τα εκατομμύρια ζωύφια που κέρδισαν για μιας, μια μάχη

Ετέρα κρυψώνα υποδέχεται στο φως της μέρας το σωτήριο τέλος

Ετέρα νύχτα, αφήνει στο πόδι της την ημέρα να μετρήσει αίμα μηλείου φόνου

Εκείνη η εκδρομή παιδιών, χαρά Θεού, μάθημα σε καταπράσινο λιβάδι

Kostis nil – Αίμα μηλείου φόνου – Μάιος 2019