Αγία των δρόμων

Γωνιά τη γωνιά, των δρόμων, σαν αγία που τραγουδεί

Παράσταση με φωνές, φόντο, κορίτσια του δρόμου  

Ροδαλό αυτό τ’ απόγευμα, με τη στέκα στα μαλλιά

Που μόνο οχλοβοή, μια βροχή, κατακλύζει την πόλη μου

Χαϊδεύοντας τα μαλλιά, ο ουρανός με το νόμισμά του

Τα δύο αγόρια κατηφορίζουν τον κακόφημο δρόμο, μετρώντας

Το στρώμα τους πεταμένο σε μια άκρη, αλαφρύ σαν μπαλόνι

Τα όνειρα είναι πουλιά π’ ανοίγουν και κλείνουν, πετάνε

Τα όνειρα τραγουδούν κι η αγία του δρόμου τραγουδεί

Αυτό είναι τ’ απόγευμα π’ αργοσαλεύει

Μούχρωμα, σκιές και νερά

Είναι λευκός ο χιτώνας, που η νύχτα άπλυτη ξεσκίζει 

Είναι Μεσσίας εν κύκνω, που απ' τα φώτα του θα κρεμαστεί 

Είναι φώτα φτωχά, χαμηλά

Είναι μαχαίρι από μέσα που σφάζει, την αγία που τραγουδεί

Kostis nil – Αγία των δρόμων – Μάιος 2019