Η ζαριά του μάγου

Ο μιμητικός ουρανός, θε, να αιμορραγήσει

και μια κουτσουνάρα απρόβλεπτη σε βροχή

μαύρη μαγεία Ουράνιε, μάγε της φυλής μου

κάνε την τομή στον πήχη κι αίμα να τρέξει

κι όσο η βροχή των απομακρυσμένων πραγμάτων

της τροφής και του γέλιου

στο θυελλώδες χορό για να ’ρθουν οι Βίσονες

ακολουθώ τους ερυθρόδερμους της Νεμπράσκα

τους μάγους της κεντρικής Αυστραλίας

την απόδειξη του Μπόρχες

για την κατάρρευση των αντιφάσεων της αιτιότητας

και να ’μαι στην επιστέγαση ή στον εφιάλτη

στο θαύμα του κόσμου ή της επικίνδυνης αρμονίας

στον πνιγμό μου σε μια κουταλιά νερό

μετρώντας και ξανά μετρώντας τα πεντόβολα μου

ξένος πια, οι λέξεις για τους μεγάλους έρωτες

στο έλεος, εξυμνείς την μακάβρια μακαριότητα

παρθένα με το κρυφό σου λουλούδι, φωτοσέληνη

πλεκτάνη στο έργο σου, δαίμονες και γοητεία

αυτή η ζαριά του μάγου, κρύβει στον κόρφο της ζαφείρια

Kostis nil – Η ζαριά του μάγου – Μάιος 2019