Ήχος ξηρός, μαύρο κρασί

Σε βρεγμένα πανιά κάθεται ο γύφτος 

και παίζει το ντέφι του

Κοίτα, με λέει: μαζεύω παλιοσίδερα

Ξαναγυρνώ φορές σπίτι μου, 

ήχος ξηρός, μαύρο κρασί...

...Μόνο η βροχή και κάτω απ’ τον ήλιο, τέντα

Διασχίζω ορφανά βουνά, καμένες θάλασσες

Γυρνώ τα στενά, τις πόλεις, χωριά

Κι αγέρα ξερός αναπηδά στα ’στέρια

Κακόδετος μηχανεύω, βολοσέρνω απ’ άκρη...

Αυτή είναι η χώρα, μες στη καρότσα

Κάτω απ’ τις κουβέρτες κονσέρτο με ντέφια

Ξεπροβάλλουν μυξιάρικα, πρώτος ο Αρακλής

Μετάλλικα --

Κραυγές, σιδερικά, χρώμα που πίνουν τα μωρά.

kostis nil – Ήχος ξηρός, μαύρο κρασί – Μάιος 2019