Γεννήθηκα στην οδό Μαγδαλένα

Ένα όνειρο περπάτησε, μπορεί να είναι, δρόμος

Αυτός έξω απ’ το σπίτι μου, που δεν αλλάζει

Αυτόν που πρώτα σε κοιτάζει, κι έπειτα

Σκεπάζει με τη μουσική του, γυαλιστερά τα σκαλοπάτια

Διάσπαρτα τα βήματα τα βλέπω

Σε κάθε δρόμο, τα σπίτια, σκεπάζουν το νόημά τους

Σε μέρη όπου, ξερολιθιές από χρόνια γκρεμισμένες

Λουλούδια θαρρώ στους κήπους, μπουκέτα για νεκρούς

Είστε απ’ εδώ, ρωτά, μια αόρατη φωνή

Αλλά για να μην προδοθώ

Λέω, αστείο πως, γεννήθηκα στην οδό Μαγδαλένα

Αλλάζει φαίνεται η όψη η μακρινή, άλλων πατρίδα

Αλλάζει φαίνεται, κροταφικά τα νέφη

Αλλάζει το τοπίο, με συνέχειες

Λέω πως δεν γνωριζόμαστε, ή όπως το τρέξιμο στην άλλη άκρη

Δεν κράταγε ο δρόμος ποτήρι για νερό

Τα χόρτα σκέπασαν τη γη

Κι έμειναν έξω απ' το λιμάνι τα γραπτά

Ώσπου στο δρόμο βρέθηκε μια ερημική ακρογιαλιά 
Αυτήν το βράδυ επισκέπτομαι 
Σκεπάζει με μουσική το κύμα της, ως πέρα τον μακρινό ορίζοντα

Kostis nil – Γεννήθηκα στην οδό Μαγδαλένα – Οκτώβριος 2019