Τα μυστικά του κήπου

Τα λόγια αλλάζουν με τον άνεμο

Φτιάχνουν σκαριά που πλέουν σε πελάγη

Τα λόγια είναι τα σκούρα, βαθιά τα μάτια

Λογιάζουν την πονεμένη τη θηλή

Κι είναι ένα παραμύθι αυτό που φοβάμαι

Ένα μυστήριο κρυφό, είναι του φόβου

Τα τόσα γυμνά μαργαριτάρια, τόσο να λάμπουν

Τόσο ερμητικά κλειστά, με μιας να σβήνουν

Ζύγιασες με το βλέμμα ένα κρύο παραπάτημα

Και φόρεσες βιαστικά τα γάντια

Τις ίδιες μέρες που τα λίγα κουβεντιάζουν

Ακέφαλες προσωπίδες αιωρούνται, νιφάδες

Μακριά απ’ τις γλυκόπιοτες νύχτες

Στο λαιμό κρέμονται, χρυσίζοντας τα χάδια

Και πιο κάτω τα χείλη, στεγνά από αλκοόλ

Τα μυστικά του κήπου, ω κήποι κρεμαστοί της Εδέμ

Πίσω απ’ το θαμπό κρύσταλλο της πόρτας

Το δυνατό κόκκινο κρασί, ξεφανερώθει

Που μόλις, από κρύο ιδρώτα,

Η πολυπόθητη βροχή παρέσυρε εκείνη την νιφάδα

Τον έρωτα του ονείρου, το κρυφό φαρμακερό σου βέλος

Kostis nil – Τα μυστικά του κήπου – Οκτωβρίου 2019