Ω Έαρ!

Στη μακρινή διαδρομή που δεν μαρμαίρει

ουράνιο σώμα με χλεύη

η ειρωνεία θαρρώ αργομηνά

πανομοιότητα ντυμένοι,της βλασφημίας

άτυπος περπάτησα σε τούτο τ’ αφιλόξενο μέρος

τα πέταλα μιας παρτιτούρας περιπλέκονται

ρούμποι χαραγμένοι πάνω σε βασανισμένα σώματα

πλήκτρα ανάμεσα στα ματωμένα δάκτυλά

ανάγλυφα χαρακτικά, μ' ένα σωρό θρήνους

ώσπου, γενναία η ανταμοιβή της αιώρησης

οι μικρόσωμοι γίγαντες με αποδείξεις 

βραδυκίνητοι τύποι τ’ αυτοθαυμασμού
πρωί, πρωί, κρατώντας πιστά προσευχητάρι

μεσόνυκτα και κάτι, την αστροδέσμη με μίσος πετροκοπούν

και μια μουσική, Verdi θαρρώ

οι νότες έκρυβαν, εκτός των άλλων ένα όνομα

σελίδες σάκατες: βλέπε κομμένα άνθη

αυτές οι λέξεις, κίτρινες μαργαρίτες

ένα παιδί π’ ανατινάζει με χλεύη το κορμί του

τ’ όνομά σου στροβιλίζει

στο πλάι οι απώλειες, με σύριγμα εκφωνούν 
Ω Έαρ!

ίσαμε κει, ωσότου οι λέξεις τανυσμένες

στάχτη και μπούλμπερη

εκλάμψεις και μαρτυρίες, τα μαύρα σημάδια του ορίζοντα

Kostis nil - Ω Έαρ! - Οκτώβριος 2019