Το σημερινό Ομηρικό μου απόγευμα

Κάτω απ’ οικεία βήματα, το σώμα

Μια αξιοσημείωτη σύσταση

Η γέννηση μου συμπίπτει με τον άπειρο αριθμό

Ζωγραφίζεται μέρα μεσημέρι

Σαν να μην έφτανε η απέριττη γιορτή

Η ομορφιά, οι καθρέπτες

Που ως συνήθως αενάως μεταμορφώνονται

Η εργάσιμη μέρα του θανάτου χλομή

Ράμφη πουλιών, απ’ ουράνια ζυγιάζουν χρυσό

Μόλις γεννήθηκα, αθώος, απ’ μέσα μου

Ο μυστικός θίασος, ως εκ θαύματος

Και φρουπ ένα αδιόρατο λάφυρο υπερίπταται

Απόκρυφη καρδιά, ευγενική, με τις απώλειές της

Αντίρρυθμα, περισσότερες μέρες

Άδηλος πηλός κι οι ορφανές μου εικόνες

Μια γεύση, τ' άκριτου ονείρου 
Όπου μύθοι και θρήνοι διασχίζουν

Οι φωνές με τις χαραγμένες οδύνες

Το σημερινό Ομηρικό μου απόγευμα συνίσταται

Συνάμα, τα δροσερά πρωινά που έλλογα ξημερώνουν

Kostis nil – Το σημερινό Ομηρικό μου απόγευμα – Δεκέμβριος 2019