Το αφήγημα

 *στον Βασίλη, στον Κωστή

Το αφήγημα ήταν δάκρυα που κύλισαν
Στις ερημιές, δεν γνώριζε κανείς, ποιοι οι δρόμοι
Ώ του θαύματος όλα τα έφερνε το ποτάμι,
Ονομάστηκε Πηνειός!
Στον άλλο νότο, όλα κατέβαιναν από ένα ψηλό βουνό,
Ονομάστηκε Ψηλορείτης!
 
Ω! του θαύματος εκτός μόνο, εκτός το ποτάμι,
Εκτός τις απόκρημνες πλαγιές εκείνου του βασανισμένου βουνού
Ο ήλιος κυλούσε στις περιώνυμες φλέβες,
Και το ποτάμι από φλέβες,
Φορές φορές, από αγάπη βύζαινε η ζωή του.
 
Και στις δυο περιπτώσεις γεννήθηκαν ποιητές!
Στις φλέβες τους κυλούσε εκτός, πέτρα του βουνού,
Κυλούσε εκτός - ψάχνοντας για Όμονα στις όχθες του Πηνειού,
Άγνωστο το ένα, τ' άλλο, άγνωστο πως χαιρετιούνται,
Ότι έχουν ντυθεί, έχει το χρώμα του χιτώνα τους,
Και στις δυο περιπτώσεις,
Ξετρύπωσαν αγριολούλουδα που ονομάστηκαν στίχοι,
Στίχοι δικοί μας!
 
Kostis nil - Το αφήγημα - Μάρτιος 2021