Περιγραφή

 

Το χυτό φεγγάρι προσπέρασε τα διάφανα νερά του
Κι ακούστηκαν φωνές των παιδιών να παίζουν
Μύθος ανεξερεύνητος,
με δάκρυα χαράς που δεν είναι δάκρυα,
Έρεαν στο στενό δρομάκι κάτω απ' την ανοιξιάτικη νύχτα.
Το φως του φεγγαριού χύθηκε έπειτα σ' ένα κρεβάτι.
Μυστηριωδώς τα μακριά μαλλιά μιας γυναίκας έλυσαν,
Οι όχθες του αστραφτερού κορμιού της έλυσαν,
Κι άξαφνα μια ορχήστρα, δυο σκαθάρια, από αγκάθια και φως.
 
Όμως το φεγγάρι γλιστρά γύρω απ' τις τριανταφυλλιές,
Τύλιξε τα υπάρχοντα των κορμιών όπως όπως,
Το στήθος με απορίες, τ' άγρια δαγκωμένα χείλη!
Η ανοιξιάτικη νύχτα όχι τυχαία θροούσε ανάλαφρα,
Θροούσαν και τα ανείπωτα χάδια τους.
Μόνη η γυναίκα, το μουγκρητό της!
Μόνο το φεγγάρι, οι φωνές των νέων, ο χείμαρρός τους,
Εκείνη την εποχή συνήθως το φεγγάρι, στην περιπλάνησή του.
 
Kostis nil - Περιγραφή - Μάρτιος 2021