Σ’ ένα φύλλο της γης

Οι χαοτικές γραμμές του χεριού μου

Ομοιάζουν με το διάλογο

Τις προσφωνήσεις μεταξύ των εντόμων

Με τους ήχους απ' την περιήγηση πάνω στη γη

Τ' απίστευτου κοντραμπάσου

Κυρίως πάνω απ’ τον αναπόδραστο καθρέπτη της θάλασσας

Στο βυθό που έχει αποτεθεί ο θησαυρός

Σε μια χούφτα, λευκή παλάμη των γραμμών
Την πιο βρώμικη σύμμειξη, φρίκης και θαυμασμού

Πού αδιόρατες, καθώς γεννήθηκαν

Ομιλούσες, περί, της αδέσποτης σφαίρας

Πεθαίνουν οι γέροντες, πίνοντας ρακές στα καφενεία

Ενθυμούμενοι το σιωπηλό κάμπο

Το φύτεμα των λουλουδιών, τους ήχους απ’ το πελέκημα

Τον βαρύ ήχο του ένδοξου πυροβόλου όπλου

Άνευ χρονοτριβής, ο μυστηριώδης θάνατος

Όπου εσύριξεν ο άνεμος, έμελλε οι καιροί 

Με την περίφημη επεξήγηση απ’ ένα βαρύθυμο ξένο

Την αστρονομική αβεβαιότητα

Την λύτρωση για ευτυχία και προϊούσα γιορτή

Πάνω απ’ το σπίτι με τα κλειστά παράθυρα

Τ’ άστρα συνέχισαν το μυστικό περίπατό τους

Και ο Υπερίων συνεχάρη

Προμήθευσε την ιδέα, πως, τ’ άλογα κάλπαζαν

Σ’ ένα φύλλο της γης, λευκό σαν το μετάξι

Έφεραν μαζί τους, τον αμφορέα με τις καμπύλες

Που σαν ένα αστέρι 
Χάνεται στα χάη, ενός υπέρογκου βουνού

Kostis nil – Σ’ ένα φύλλο της γης – Σεπτέμβριος 2019