Ο γύρος του κόσμου

Ακολούθησα μια ιστορία που στο πέρασμα της

Σαν μια σταγόνα κύλισε

Η σταγόνα έμοιαζε να διατρέχει το μάγουλο

Με την μελωδία που για λίγο

Κεντά όπως των άστρων, αθάνατη αγωνία

Τα φωτεινά ρυάκια σμίγει η θάλασσα

Κι οι φύλακες των ακρωτηρίων ψηλά στο φάρο

Σημείωναν το βαθύ κύμα που έσκαγε

Την κάθε αναδίπλωση

Τις πορφυρές ραβδώσεις που ντύνουν την βεντάλια ενός δειλινού

Αφορμή μια εύστροφη μαχαιριά 
Που αποτελείωνε τα ροδαλά δειλινά

Αποκάλυπτε κάτι από ημερήσια εγκλήματα

Τη σύνταξη της περίφημης άλγεβρας

Που ένοχη, ειπώθηκε

Όπως τα αδέσποτα σκυλιά

Την ξεσκισμένη σάρκα σε μέρη διαμελίζει

Σημείωσα μια άλλη λέξη, σ’ άλλη σελίδα

Μίσχος, για φύλλα κι άνθη, βλαστούς

Χαράσσει τις περίφημες φαντασίες του Ιουλίου Βερν

Με τις απίθανες αυθαιρεσίες των κωνικών γραμμών

Μια που ένα απαράμιλλο ταξίδι, γύρος του κόσμου

Σε ογδόντα μέρες, φόντο
Οι ορίζοντες μεταλλάσσονται κι οι θάλασσες

Άξαφνα, ολόγυρα, αφανέρωτα ποιήματα ταξιδεύουν

Σαν μίσχοι, συνοδεύουν τα ήσυχα νερά

Με ’κείνη την ψυχή, πάλι, ο γύρος του κόσμου

Με την μεγάλη κοιλιά που όλα τα έμβρυα κολυμπούν

Μέσα ’κει μια μελωδία πάντα αγάλλεται 
Διαφεύγει των άστρων 
Διαφεύγει σαν μυστικό, στο δικό μου αργόσυρτο σύμπαν

Kostis nil – Ο γύρος του κόσμου – Σεπτέμβριος 201--9