Ερωτικό σονέτο

Σ’ άφησα μ’ ένα νεύμα, γυναικεία χαίτη

Τη μια, είσαι νερό που δεν μπορώ να κρατηθώ

Την άλλη, εκεί μέσα στ’ όνειρο, στη φαντασία

Μια οπτασία που εδώ μπροστά, μορφή

Πιο δίπλα ξεντύνεσαι και θέλγει ένα κύμα

Κατά πως, στο φως του δωματίου ζωγραφίζεις

Αυτό που δείλι, φτιάχνει τις υπέροχες ραβδώσεις

Κι ωσότου σαν μια λάμπα που μ’ ένα φύσημα

Σβήνουν όλα, τα βήματα τα τόσο απαλά

Στη σκάλα την ξύλινη, την γνώριμη κατρακυλούν

Κι είναι που ξεγελιέμαι, πως άδικα το φως χλωμό

Στου δωματίου μου, να θέλει, τις ώρες να περνά

Με προσοχή να θέλει, να σεριανάει δίχως χρόνο

Και μέσα στις σελίδες, μόνος, ανοίγοντας στη τύχη

Από μέσα του έρωτα μου, εσύ να καίγεις τη βαφή

Kostis nil – Ερωτικό σονέτο – Σεπτέμβριος 2019