Το βασανισμένο αμμώδες ηφαίστειο

Αυτό το μεγάλο παράθυρο, επικρέμεται 
Την ώρα που αποχωρούν οι αετίσιες σκεπές

Ερπετά σκαλισμένα στους τοίχους 
Ο κεντρικός τοίχος αντιγράφει την τελευταία σελίδα
Τα κεραμίδια ερριμμένα, τριαντάφυλλα και πηλός

Οι πιο απόμακρες γενιές ακόμα ταξιδεύουν
Άγνωστοι, περί, και φοβισμένοι διαβάτες

Αφήνοντας ορφανά τα σημάδια των όψεων τους

Πανύψηλη τη συκιά, στο κέντρο των χαλασμάτων

Μια δάφνη στην είσοδο

Κι η μαγική φράση της συντέλειας περιπλανιέται

Αυτό το σπίτι είναι ένα κοπάδι με την μυστική του χάρη

Πάνω απ’ το τελευταίο μεσοδόκι, συνήθως χοροί

Η αντήχηση εξόρισε ουρλιαχτά και νεράιδες

Τους απόηχους που η μνήμη βασανίζει

Τον λαβύρινθο και τη διάνοια τους

Την ιδέα πως, ο καιρός δεν θα ξαναγυρίσει στο έρμο σπίτι

Μόνο δια κλαδωτά μονοπάτια, κήποι π' αναχωρούν
Κι ένα προγενέστερο όνειρο σ’ ορθάνοιχτο τάφο

Διατάξεις που ξεπερνούν τις ιδιότητες ενός θεού
Τη φυλακή του σπιτιού που μόλις γκρεμίστηκε

Το βασανισμένο αμμώδες ηφαίστειο που σκόρπισε ο άνεμος

Kostis nil – Το βασανισμένο αμμώδες ηφαίστειο – Σεπτέμβριος 2019