Ορφανή νύχτα

 

Ανάμεσα στους στίχους: γαλήνη αμετάκλητη
βήματα σημειωτόν μιας ορφανής νύχτας
μαγική ερημιά: ύμνος ως ρόγχος
απόλυτο σκοτάδι ή φευ, αποκάλυψης.
 
Το κύμα ελεφάντινο, μόνο του διασχίζει
στο φλοίσβο που φωτίζεται, απ’ άστρα
απ’ μια ακαθόριστη ορμή κυλάει η λάμψη
της νύχτα το δάκρυ, γλυκά αναμένοντας.
 
Απ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο, μηδέ φως
όσο οι προτροπές της καρδιάς
μες τη δύνη, τάχατις, τυχαία συνάντηση
μια απλή αντιμετάθεση, βουβή σαν στόμα.
 
Διάφανες σπείρες, των ωδών, καθρέπτες
ως αναδεύονται μετάλλινες θάλασσες,
ξεριζώνουν κατάρτια, πλουμιά του καραβιού,
του ασίγαστου πελάγους, στήθος πάλλει.
 
Μοναχικό ρόδο: πρόσωπο μου, το ροδαλό
στη άσκεπη νύχτα, απόμειναν δειλινά
παρηγοριά μιας μελωδίας, που ένας τόνος
πετράδια ολόγυρα, γυμνά στο λαιμού σου.
 
Αίμα μου, καράβι: μακριά ετούτο το τραγούδι
μακριά, σαν φορτωμένο από χρυσό
το πέρασμα μιας νύχτας, στον ωκεανό
του σαλεμένου μυαλού, ορθάνοιχτα τα μάτια.
 
Kostis nil – Ορφανή νύχτα – Δεκέμβριος 2020