Ακυβέρνητη πολιτεία

Το ρόδο της Οδύσσειας πλεγμένο με νόστο
Άνθη θλιμμένα, στη θαλάσσιά τους, σιγή.
Θαλάσσιο ρόδο που σαν νερό η αφήγηση του,
Στον μεγάλο τρεμάμενο δρόμο, της πίστης.              
 
Με κουπί, κάτω απ’ τα φτερά, η λατρείας μου
Με την μπρούτζινη αιχμή πάνω, του ήλιου.  
Και πάνω απ’ όλα, άμοιρων όψη - συντρόφων
Πού, λάφυρο - λάφυρο, σπασμένα φτερά τους.
 
Απ’ τα κύματα κρέμεται, η ταραγμένη ψυχή
Οδυσσέας του μέλλοντος στο μεσιανό κατάρτι.
Και μέσα απ’ σκοινιά, το πέλαγος μεταβάλει,
Λυσσομανά το άτι: νόστος και ματωμένος έρως.
 
Άπειρος μόχθος, η πολυπόθητη Ιθάκη
Αχνοφέγγει πάνω σε πάπυρους η διαδρομή.
Μου είπαν είναι δρόμος, όαση η Ιθάκη,
Απ’ τις θάλασσες, φευ, η εκούσια θάλασσα της.
 
Και λαβωμένο πουλί που πάνω του, μέρες
Κρατώντας αντί για δόρυ, παγωμένη την αγάπη του.
Σκορπάει κατά καιρούς, θύμηση και λιβάνι,
Όμηρος είναι, και λύπη, η ακυβέρνητη πολιτεία του!
 
Kostis nil – Ακυβέρνητη πολιτεία – Δεκέμβριος 2020