Ωδικά πτηνά

 

Η μνήμη ευνόησε με την μεγάλη κοιλιά της,
σταγόνα στο ωκεανό, ή χρυσάφι χυμένο στα κύματα!
Η μέρα αμετάκλητου θανάτου - 
Η μέρα με την επικείμενη τέφρα των οστών,
Η πανδαισία του μεσημεριού, χάρισμα --
πουλιά, πουλιά λουσμένα στα δάκρυά τους!
Ορχήστρες άλλων, ωδικών πτηνών,
σαν τελευταία στιγμή μιας πολύβουης γιορτής, 
δεμένη με τον υπέροχο θάνατό της!

Η μάσκα είναι το πραγματικό πρόσωπο των πραγμάτων,
Μάσκες αποκαλύπτουν την μαγεία της τέχνης.
Τα πρόσωπα αποκρύβονται,
Τα πουλιά ανασκαλεύουν,
ύδωρ και γη, πυρ και αέρας στην ακτογραμμή!
Το ποίημα πελιδνό, κομμάτι!
Το ποίημα μυροφόρο!
Μια μουσική αποζητά τον ανεκπλήρωτο έρωτά της,
με τρούλους, δωμάτια σπιτιών, κρεμαστούς κήπους μιας Βαβυλώνας!
Η ψευδαίσθηση μπλεγμένη στην μοναξιά της,
ένας υπαινιγμός, στη σφοδρή τη θύελλα!
Άκοπα και φθηνά, πλούσια και λαμπερά τα φορέματά της.
 
Kostis nil – Ωδικά πτηνά – Δεκέμβριος 2020