Εν ανθρώποις

 

Θε! Ο κύκλος που φέρνει το αιώνιο παρόν    
σ’ ένα σώμα μες τη γαλήνη της νυκτός,
γεννημένος κι απόψε,
απ’ τα ουρλιαχτά του πόνου, της παγωνιάς.
Αθώρητος σβώλος, στο κρυστάλλινο συμπαν!
 
Θε! Να γλιστρήσει ελόγου η απόκριση της μνήμης
οι απέριττες λέξεις που αναπλάθονται,
η γλώσσα της αμφιλύκης, του ονειροπολήματος,
Το σώμα μου: σώμα των λουλουδιών, σώμα σου!
 
Ω νόστε, νόστε του ταξιδιού!

Θάλασσα ολοφλόγινη!
Άγρυπνε φρουρέ και των αγγέλων κουστωδία,
θάλπος και ζεστασιά!
Άμοιρα και μοιρασμένα κομμάτια της ψυχής,
ολόγλυκη τρυφερότητα των ονείρων,
του έρωτα ομορφιά και κάλλος,
Εν ανθρώποις: σωθικά και κόρα ψωμιού!                
με την προσταχτική επίκληση του ονόματός σας.
Ο τόσο· πρόωρα εκδημήσας ποιητής, των ονείρων μας! 

 
Kostis nil - Εν ανθρώποις – Δεκέμβριος 2020