στα δίχτυα μου, πιάστηκα

*στη Βάσω, το κορίτσι μου!

κάτω απ’ το χρόνο της νιότης περπάτησα

για κάποιο λόγο μιλήσαμε

με κραγιόν έφυγε η πρώτη γραμμή προς τα πάνω

στο διάφανο είναι ακόμα το φιλί σου

τα δάχτυλά σου

είναι όλα εκεί γύρω, μια ζωγραφιά

τα νιάτα σου λάμπουν κι αναπολώ

είναι π’ αγάπησα

ότι σ’ αγάπησα, ήπια καφέ μαζί σου

σε κάποιο καφέ, αν θυμάμαι στο καφέ Φοντάνα

μόνο μ’ ένα χαμόγελο

και στο χέρι ένα τριαντάφυλλο

η άλλη όψη, σύσταση του έρωτα

ναός του Ερεχθείου

από τότε οι γραμμές πάνω στα χείλη

χρώμα που δεν ξεβάφει
κάτι σαν μετόπη, άπειρα φύλλα

κατακόκκινα τριαντάφυλλα ξεφυλλίζουν

μέσα ’κει ξεχνιέμαι,

ίσως να ταξιδεύω ακόμη με την τριήρη

στο μεσιανό κατάρτι ολόδετος, πάλι Οδυσσέας

μόνος μου δέθηκα

νόστος για το γυμνό κορμί σου

στιγμές, που όταν κοιτάζω το βυθό της θάλασσας

στα δίχτυα μου πιάστηκα, εκείνα των ονείρων

Kostis nil - στα δίχτυα μου, πιάστηκα - Άνοιξης 2019