Υπέρ οίνου

Απ’ το πρωί μια άψογη μέρα

Σηκώθηκε μετά δυσκολίας, μάτια πρησμένα

Άψογα, τραγκλάει μέρα μεσημέρι

μια χορογραφία εκτελεί, προαπαιτούμενο της δόξης ποσί

Μα δέστε φωσφορίζουν μάτια, μέρα μεσημέρι

Ψαχουλεύοντας στα επίσημα εκδορεία της οδού Αθηνάς

Με τεθλασμένη γραμμή ξυστά ο σαλίγκαρος

Θυμήθηκε ως φαίνεται το γέννημά του

Διήνυσε εικόνα ραγισμένη, της ψυχής

Εκεί εμπρός τώρα πεσμένος, αμέθυστος, αγέλαστος

Με πόδι περονιασμένο, προσφορά, θυμίαμα πεζοδρομίου

Kostis nil – Υπέρ οίνου – Νοέμβριος 2003