Στα σκότη φίδι άδει

*στον Παύλο Φύσσα

Ο καθένας απόρησε, όταν στο δρόμο

Βγήκαν οι λύκοι φορώντας ψιλοντάκουνα

Να μη βλέπουμε, αυτιά να μην ακούνε

Μόνο το μαχαίρι κρίνο του αίματός μας

Ο ουρανός έσκυψε το κεφάλι λυπημένος

Εκείνος με μάτια σχημάτισε ένα κύκλο

Ύψωσε τα χέρια 
Έπειτα θαρρώ εκείνο το βλέμμα

Γραμμές φωτεινές, που, έκρυβαν πληγές

Χωρίς αιδώ το μαχαίρι περιπλέκεται

Μπήξε και στρίψε, τόσο βαθιά

Κι ένα σεντόνι ξεδίπλωνε, βαρύ το σύννεφο

Ουρανός σκληρός, σύννεφο σταλαγμένο

Η μπάρα έγειρε χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή

Έτοιμο απ’ ώρα, μαχαίρι αμανίκωτο 

Το αίμα λύθηκε πάνω στο στήθος

Αντίπερα μαύρα τείχη, στα σκότη φίδι άδει

Kostis nil – Στα σκότη φίδι άδει – Φλεβάρης 2019