Κύκλος του νεώτερου βασιλείου, μάσκες

Το φιλί της ζωής, προ πολλού έχει ταξιδέψει

Καθώς το δέρμα μου λιώνει, απορροφώνται

Πλείστα συστατικά, χείλη φαρμακερά

Αυτά που πλέον δεν τολμούν, κι έπειτα είπα

Τι απαίσια χείλη

Τι απαίσια τα δικά σου, προπαντός τα δικά μου

Άφιλα χείλη από τότε, ακρογιάλι δίχως κύμα

Θα ’θελα να σου εξομολογηθώ, περίπλεγη 

Κι ένα σταφύλι με φιλιά να πνιγούν

Να φύγουν με την σανίδα του σέρφερ, την πρόχειρη

Κι έπειτα ν’ αφεθούν, να τυλίξουν υγρά το κορμί

Κι όμως αυτή η σανίδα δεν είναι σωτηρίας

Και το άυλο φιλί απ' το πλούσιο σύννεφο κρέμεται

Μη με καλέσεις άλλο δέρμα μου, να σ’ απολογηθώ

Γι αυτή σου, την προσκόλληση 

Κάλεσέ με όνειρο κι εγώ, απ' εδώ, μες την ορμή μου

Είμαι παιδί και νερό και με μαλώνουν

Είμαι συκώτι κι έρχονται τα όρνεα και με σκεπάζουν

Κι αφού συκώτι και δέρμα στον άνεμο

Κι αφού τα κόντιλα φουσκιασμένα στα παλιά όνειρα

Σωριάζομαι μ’ ένα χτύπο στην πολυθρόνα μου

Απ’ το κανάλι το υπερφορτωμένο, απ’ τη βότκα την κόκκινη

Και μόλις μεθύσω κοιτάζομαι απευθείας

Έτσι υπάγω απ’ την οικτρά, παράδεισο του Θεού
Οικτρά, στον μοντέρνο κόσμο

Και τανάπαλιν ξαναγυρνώ για απορροφήσεις του δέρματος

Εκείνου του αδιαίρετου προσώπου, τού, τόσο μαρμαίρει 

Κι έπειτα στο κάδρο με τις ξεσκλαβωμένες μύγες

Απεντομώσεις

Δεν έχω συμφιλιωθεί με την διαίρεση των πνευμάτων
Τη συνοικία με τις μύγες

Το πρόσωπό μου ασημώνω· στον κύκλο του νεώτερου βασιλείου, μάσκες

Kostis nil – Κύκλος του νεώτερου βασιλείου, μάσκες – Ιούνιος 2019