Η Γη του Πυρός

*στους νεώτερους
  Μανώλη και Γεώργιο Ανδρουλιδάκη

Συσσώρευση ανούσιων υπερθετικών, η επιθυμία, η περιήγηση σε μια άγνωστη επαρχία

Εκεί που, συμβατικός χαρακτήρας ή φαντασματικός

Παρθένα μέρη ή περπατώντας ανάμεσα στις αναμνήσεις, άλλων

Πάρα ταύτα!

Περπάτησα πάνω απ' το χαλί της άγνωστης επαρχίας 
Αυτή στο κατώφλι, αυτή που ξώφαλτσα ξεπροβάλει σαν άλλη εποχή

Καθώς μεγαλώνω,θάνατοι και δω, των πτηνών αναγεννήσεις και νέοι θάνατοι
Δεν μένουν παρά: αρκούντως, λιγοστεύουν οι κηδείες των φίλων

Δευτερευόντως πράγματα αμφίσημα

Παρακολουθώ τις νέες μεταμφιέσεις

Μια αστροφεγγιά που ταξιδεύει, δίχως

Αρκουδιάρηδες που, μες την πυρά δοκιμάζουν χαλκάδες

Κι ένα μουγκρητό μ’ άλλους θορύβους, άστρα να τρέμουν

Το ποτάμι χαρτογραφείται ασταμάτητο

Με βράχους γεωμετρικούς και νέες σχισμές, αβύσσου

Μετατοπίζομαι σ’ άλλο σημείο της περίφημης επαρχίας

Στη γλάστρα σγουρός βασιλικός κι ένα ματσάκι για τ’ αυτί

Αγέρωχος ο Ανδρουλιδογιώργης απ’ τον Ορθέ, με βασιλικό

Έβγαινε στο καφενείο τις Κυριακές

Τώρα εκείνη η λάμψη 
Η ευωδιά της γλώσσας του, πηγαίος π' έθρεφε, κι ήλιος αχτίνες

Είναι σαν ψες, το πλάσμα, αιώνια συνεχίζει την περιήγηση του 

Κι όπως τα θραύσματα, στο μακρινό το παρελθόν, Γη του πυρός

άνθρωπος καίει

Έβαλε στο πλάνο κατά πως, υστερόγραφο: λόγχες, σπαθιά

Μ’ αυτήν τη διαστροφική συνήθεια

Τυχαία αναγράφεστε στους επιζώντες των πρόσφατων θαυμάτων

Ο πιο τυχερός κληρονόμος που, ποτέ των αχράντων

Που το ξημέρωμα μιας εποχής, αδειάζει 
Μυστήρια τα όσα 

Λουλούδι και δάκρυ αλίβρεκτο κι αλισίβα· και κόλαση του Δάντη

Kostis nil – Η Γη του Πυρός – Ιούνιος 2019