Η χαίτη της λευκής φοράδας

Σκυμμένος πάνω απ’ ένα τραγούδι

κάτοπτρα του καθημερινού λόγου,

Κοντολογίς: η θεία κίνηση της αρμονία,

μπλεγμένη με αρχαίες ερωτικές τραγωδίες.

Ο τρόπος γραφής,- δαιδαλώδεις οι γρίφοι 
απ' τα μάτια που ταξιδεύουν --

εγκλείουν: ένα ξίφος, του ήρωα

Φορτωμένος με τους καρπούς του πικραμένου δάσους,

δυο ληστές καταπώς αλληλοχαιρετιούνται.

Κουβεντιάζω με την φρονιμάδα των λουλουδιών

Τη γύρη, που χάβει

Του έρωτα: πουλιά σαν νυχτοπερπατούν στο λεμονοδάσος

Την τήξη του σύμπαντος,

και το  κορμί το πορφυρό γεμάτο ηδονικές στιγμές!

Αναμαλλιασμένο γυναικείο γλυπτό, μέσα στην αγκάλη

βλεφαρίδες με τις βαθιές σκιές

Οι σκιές που αστοχούν πάνω στο τοίχο,

ρυάκια χωρίς ύλη, οδηγούνται στη καταστροφή

Το πρόσωπο εκείνο, πρόσωπό σου,- κρυφό λουλούδι.

Μέσα εκεί στην επίσημη εκφορά, διπλή σιωπή

Έλιωσαν τα άνθη του σπαρτού,

ευδαιμονική γεύση, υπηρέτησαν τ' άλικα φιλιά

με την φανταστική αφήγηση

Τη χαίτη τη λευκή, φοράδας από χρυσάφι,                                

στον κύκλο: τον αφόρητα καρποφόρο.

Kostis nil – Η χαίτη της λευκής φοράδας – Μάρτιος 2020