Εξ αντιγραφής

Φορώντας την εναέρια στολή μου:

τ’ άστρα,

Απ’ ένα, υπεράνθρωπο χέρι (λένε) σχεδιασμένη –

μ’ οδηγίες χρήσεων, ύστερα απ’ το ηλιοβασίλεμα,

μ’ έκλειψη σημειώσεων, στο πέτο.

Κλαίουσες, π’ άφθαρτα ανεμίζουν,

η επίσημη πανδημία, απ’ υλικά που φθάρικαν:

ως απρόβλεπτοι μαρτυρικοί κανόνες --

Στο σωρό, εν μέσω της διαφήμισης των οκτώ.

Κρέμες ενυδάτωσης, αντισηπτικών,- συνοδεύουν

τα χέρια μου, απ’ ανάγκη,

τα μάτια που, αγκαλιάζουν,- θα 'λεγες μια αγάπη

Κάτω απ’ τα πόδια μου, μια γης συνορεύει,--

πάνω απ’ το κεφάλι ο ουρανός.

Πολύχρωμα, ενδιάμεσα, κελαηδούν τα πουλιά.

Φλέγονται οι παρούσες στιγμές,

ένα βλέμμα σαν το δικό μου σιωπηρά αποβασιλεύει

Κάποτε οι ρύμες ενός ποιήματος.

Κάποτε εξ αντιγραφής, ένα ρομαντικό ποταμάκι

σήμερα μόνο, προς το ξημέρωμα,

Ονόματί σου, παγκόσμια εικασία.

Του έρωτα σεπτές δοξασίες, ύστερα απ’ μια --

τυχαία συνάντηση.

Του πνεύματος δήθεν μοναχική προσβολή,

Χαρμόσυνες στιγμές που χρυσά κι αυτές αποσβήνουν

όμως παράδοξα μια πτώση.

Σε πτώση τα δάνεια λόγου και τέχνης:

Ηρώων που παρελαύνουν άθελά τους,

σημεία των μαθηματικού λόγου,

αοριστίες οχτώ, ως αοριστίες αδιόρατου ελέγχου --

Έλεγχος ενός μόνο, ζωικού αποφθέγματος.

Κουβαλώντας η γκαμήλα πανάκριβους ύβους,

προσμετρά τις ερήμους.

Περίφημες πάντα, οι άδειες σελίδες της άμμου,

περίφημη η επαναλαμβανόμενη: νεκρολογία,

Μάρτιος 2020.

Τ’ άνθη πεσμένα, σαν σπαρτά του θέρους κείτονται,

Παρά ποτέ, αγκάθια,- λαλούν το θλιπτικό άρωμά τους.

Kostis nil – Εξ αντιγραφής – Μάρτιος 2020