Του έρωτα· η μπάντα: μια μουσική

Του έρωτα· η μπάντα: μια μουσική

είναι ένα μακρύ βραχιόλι

η βροχή τραγούδησε αξημέρωτα

έτρεξαν ψίθυροι, φύτρωσε ένα λουλούδι.

Ένα τραγούδι φευ, είναι το λουλούδι

καταραμένη πούνε η βροχή

σε κείνο το νερό της βροχής, λόγιασέ με

τραγούδησε, τραγούδησέ μου.

Μια στάλα κομμάτια, πίστεψέ με

γιατί δρόμος με θλίψη,- είναι κραυγή

του ανθρώπου μοναχικού, σαν εμένα

χάντρες χρυσές - φωτεινές, π' αναβοσβήνουν.

Έλα, κάτω απ’ τη βροχή,- την πολυάνθεμη

Με ’κείνο το δίχτυ, τ’ απόλυτα σιωπηλό

άναψε κι σβήσε τη φωτιά

έλα, έλα μοναχική και σβήσε τη βροχή.

Έλα τώρα που βρέχει, η μουσική

τώρα έλα, ή φύγε, ακροπατώντας

πάλι το βράδυ ξαφνικά, μην έρθει η κραυγή

χόρεψε ως ξέρεις, μαζί μου, μες στη βροχή.

Του έρωτα κράτησε, θαλερή σταγόνα

που η μπάντα μου για σε, παρέσυρε

βρέχει, θα βρέχει αγαπημένη

με τις σταγόνες σου γένει μου η πληγή.

Τρέχω, τρέχω, και λαχανιάζω

Τρέχω για να προφτάσω την μουσική

τη βροχή εκείνη που σαν λιγοστέψει

των ματιών σου εμένα κατηγορεί.

Μίλα μου, μα: τρέξε ήρθε η βροχή

έξω απ’ το παραθύρι σου, λουλούδι

έλα έλα σαν τις σταγόνες της βροχής

φύγε, κι έλα: ντύσου την μουσική,- τη βροχή.

Kostis nil – Του έρωτα· η μπάντα: μια μουσική – Μάρτιος 2020