Στιλέντια

Η ερωτική ζωή ομοιάζει με ρόδα που γυρνάει

Η σάρκα και το χέρι, βλέπουν πιο μακριά στον ουρανό

Εκείνη πάντα, απ’ το ανοιχτό παράθυρο.

Απείρως άνθρακας, των πιο γλυκών ονείρων.

Δεν κρύβονται σ’ άλλη αόρατη σελίδα,

Άνθη, που ζούνε με κρυφή καρδιά.

Ω γλυκιά μου, κάποτε ο ερχομό σου,

Τον ύπνο σου, εδώ κοιμάται --

Πάντα σου, έβρισκες να σ’ αγαπούν.

Λατρεύω απείρως να σ’ ονειρεύομαι –

την σκοτεινή έκσταση που υφαρπάζει

Θεά, απερίσκεπτα συ, βρέθηκες

σαν πρώτη μου φορά,

το μυστικό μου κλέβουν, πνίγουν το ρόδο μου.

Άχρονες νότες όσες απόμειναν για να θυμάμαι,

Άχρονο δώρο σαν το βλέπεις,

Κάπως έτσι, έγειρε κι αγκάλιασε τα σύννεφα,

Με μια γλυκύτητα, πίσω στα άνθη,

Πάντα αναρωτιόμουν για την μοναχική στιγμή

πόνος που ξεγελά,- το πρόσωπό μου

Η σφίγγα, μ’ επιθυμίες, με τ’ άψογα στιλέντια.

Kostis nil – Στιλέντια – Μάιος 2020