Πορσελάνες

Ξετυλίγεται σαν ένα κουβάρι η μεσημεριανή υδρία
Ανάμεσα σε λευκά σύννεφα, πορσελάνες
Πάνω απ' τη θάλασσα δεμάτινες σχεδίες,
Συνεπάγει τις αλλοπρόσαλλες ομοιοκαταληξίες.
 
Η υδρία κοντραμπάσο πλησιάζει το έρημο νησί
Όνειρα με ρωγμές ξεσκαλώνουν απ' τα στήθη.
Υφάδι ξετρέχει καραμούζες, τα νερά τους,
Πάντα του τραγουδεί, σκίζει τα μπρούτζινα βράχια.
 
Και κάπου αγωνίες γυρνούν ξοπίσω, κυνηγούν
Φορώντας γυμνές φτερούγες που ωχρά κρώζουν
Σμάρι πουλιά παραδεισένια και νεοσσοί,
Μαδεύουν, χτίζουν φωλιές, γενούν τ' αυγά τους.
 
Λεπτότητες βουτηγμένες στον απόσκιο των ανέμων
Στην πορσελάνη με την ακούσια προβολή,
Με τους ξαφνικούς έρωτες και εναέριες καταδύσεις,
Παντού ρόδα αέρινα που δεν λυγούν τα χρυσά τους.
 
Μακρινά μοιάζουν σπλάχνα σαν χαίρονται το ποτάμι
πολύχρωμα σείουν τις πορσελάνες,
Στρίβουν ξεστρίβουν,  χάνονται στις αγκαλιές τους,
Στο ζώπυρο των χρωμάτων και στις αυλές των θαυμάτων.
 
Kostis nil - Πορσελάνες - Νοέμβριος 2021