ΦΥΛΛΑ ΧΡΥΣΟΥ

Η θαλάσσια βοή παιανίζει στο άγονο τοπίο
Ακούγεται έως κάτω τα βράχια ν' αναπέμπει
Μυστήρια μιας δασύβρεχτης κραυγής,
Των πουλιών στάλες μιας πρώτης ανάγνωσης.
 
Τραγουδούν τραγουδούν στην εύηχή μου αγκάλη
Σαν θρύλοι μιας πλεύσης στην ευτυχία τους,
Όλες τες αναμνήσεις του γκριζοκίτρινου θόλου
Ένοχες και μοναδικές απ' τη θαλάσσια φλύσχη.
 
Αυτός είναι ο γκριζοκίτρινος κήπος, κέρινος
Εσώτερη κατάνυξη, θούλη του σύμπαντος
Μ' ασημένιο βλέμμα, κύμα και πλώρες
Συν τάφοις, πεδίο σιωπής στο άγριο ξημέρωμα.
 
Και γρήγορες περιστροφές άτυπες, των ανέμων
Όλα τα πνεύματα πνίγονται στη σιωπή,
Όλα μιας ψυχής, φόρα, σαν εικονίζονται
Κάτι σαν απίθανη δοκιμή που ένδοξα μαρτυρεί.
 
Αιώνια η θαλάσσια βοή, ατελείωτη επαγρύπνηση
Των πουλιών ολόγυρα ατέλειωτο γαϊτανάκι,
Όλα τ' αντικείμενα, φύλλα χρυσού σκορπάνε
Μες σε καθρέπτες, στην πλάνη της ακτής θρουλάνε.
 
Kostis nil - Φύλλα χρυσού - Οκτώβριος 2021