ΑΠΟΚΡΥΦΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Αγκάλιαζε το νυχτωμένο πλάτωμα ένα ήσυχο ρυάκι
Αόρατη και παράφορη γυρόφερνε η σιωπή του,
Ανώφελο σαν γράμματα, σαν δάκρυα γλυκά κυλούσε
Γυμνό σαν κάθε τι, θαμπωμένο έρρεε στη βαθιά νύχτα.
 
Μπρούτζινο αεικίνητο σπαθί με το μαγικό του βάδισμα
Μιας και οι άνεμοι στην λάμψη του φεγγοβολούν,
Μοιάζουν και αδιαφορούν στις ασταμάτητες μεταφωνίες,
Ώσπου αβυσσαλέα, τα πιο παγωμένα του νερά ασκούνται.
 
Η πολυτάραχη νύχτα συνεχίζει με την δικιά της κλεψύδρα
Σαν τον χειμαρρώδη ποταμό που ποτέ δεν ξεχνά,
Ότι φονεύσει, είναι του μεσονυχτίου σιωπηλές κρήνες
Των ματιών τύχες, στο παράφορο δύστηκτο έρωτά τους.
 
Εκτός απ' τις ανεμώνες που άδολες, ντροπαλές στις άκρες
Πάντα γαλήνιες, στην απόκρυφη των επιθυμιών μου
Αναλάμπουν και παραδίνονται με την συγγραφική τους δίνη,
Νερένιες σαν κρύσταλλοι, ξεγελάνε τη σιγή και την φωτιά μου.
 
Kostis nil - Απόκρυφη θάλασσα - Νοέμβριος 2021