ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ

 *στον άστεγο φίλο!
 
Το πλάσμα· κινούμενο σχέδιο, θεονήστικο
Φανέρωνε όψεις της νυχτερινής πομπής
Προσέγγιζε γωνιές, κάδους απ' σκουπίδια
Τυλιγμένος με μυρωδιές της πράσινη ομίχλης.
 
Οι νύχτες κατάφορες, η μια πάνω στην άλλη
Σύγκληση μιας μιγαδικής μεταβλητής
Δαμασκηνιές και ροδιές της ερημίας
Στα λευκά και στα κόκκινα τα κρύα τους άνθη.
 
Οχλούσαν οι γάτες με τ' απαλά τους βήματα,
Θολοί κίτρινοι ρόμβοι από φώτα τεμάχιζαν
Όπου καμιά προφορά, μόνο πλησμονή
Σχεδόν ανώδυνα, το ρημαγμένο τρεμάμενο φως.
 
Σαν απ' καρδιά ενός μαρουλιού μαραμένου
Μαύρα γυαλιά και μαύρο βαρύ παλτό,
Κορμί από μέσα· κι απέξω στη γύμνια
Κυνηγημένο απ' τον παλιό, ένδοξο εαυτό του.
 
Ανάμεσα στους σταθμούς χράμι πολύχρομο
Τα δυο σκουλαρίκια, ερείπια, αφηγούνται
Άδεια από μάτια, φάνταζαν στο βαθύ σκοτάδι
Φάνταζαν καμινάδες φορτωμένες απ' θλίψη.
 
Kostis nil - Το πλάσμα - Νοέμβριος 2021