ΑΔΙΟΡΑΤΗ ΒΡΟΧΗ

Η βροχή, μ' ένα χέρι αποζητάει το χάδι
Τα δάχτυλά της απλώνονται παντού,
Κι ένας δαίμονας μέσα της υπνοβατεί,
Χορεύει χορεύει και παίζει η μουσική.
 
Το φουστάνι ολόγυρα, χορεύει χορεύει
Σ' εκείνη την καρδιά μου, παράφορα
Τα δάχτυλα πάνω στο δέρμα της βρέχουν
Το δάκρυ όλο να πιεί, το φως, αποβραδίς.
 
Κι η μελωδία καταπίνει, πικρή τη γεύση
Μια ανάμνηση φθορά του χρόνου,
Είναι που πέρασε, τράβηξε το βάσανό της
Μάτσο τα τριαντάφυλλα σε τούτη τη βροχή.
 
Είναι ασταμάτητα δαχτυλίδια σαν λαμπυρίζουν
Βουνά και κάμποι όταν αιμορραγούν
Ρυθμικά αποτραβιέσαι φεγγάρι στο παραθύρι,
Τραγουδώντας στην άβυσσο την σκοτεινή.
 
Κι ασίγαστη η βροχή τρέχει μ' εκείνο το αέρι
Δικό μου μοιάζει σαν είναι φως μου
Ταπεινά ψιθυρίζει, καίει, τραβάει απ' μέσα
Η βροχή αδιόρατη τραβάει, παίζει τη μουσική.
 
Kostis nil - Αδιόρατη βροχή - Οκτώβριος 2021