ΧΑΛΚΙΝΟ ΣΩΜΑ

Το συγκρότημα έπαιζε ένα κομμάτι μουσική
Ανέκφραστο κάτω απ' τους ήχους της βροχής,
Βήματα μιας περιπλανώμενης γυναίκας,
Ξυπόλητα κυμάτιζαν τον παράφορο έρωτά τους.
 
Ατσάλινη γκραβούρα ανυπόστατη, ρέλια μουντά
Χάλκινο σώμα με σωλήνες να σφυρίζουν
Αγγίζουν τα σκαλιά της μελαγχολικής πόλης
Διά στόματος, υαλογραφία, παιανίζει τη νύχτα,
 
Χειρονομίες των δέντρων, φυλλορροήσεις, σκιές
Επέστρεφαν κάθε τόσο έχοντας κάτι να πουν,
Στον ίδιο δρόμο, κάθε βράδυ, πλάνιζε η μουσική
Κάθε βράδυ, βροχή του σώματος, γυμνές ομπρέλες.
 
Και παν - κάτ σχήματα ενός φωτισμένου αγάλματος
Κρατάει στο χέρι το σβησμένο πυρσό,
Ό,τι απέμεινε απ' την απολιθωμένη λάμψη,
Ό,τι απ' τη σιωπή, τα ανέκφραστα ερωτήματά της,
 
Ό,τι απ' την γαλήνια υποδοχή της σπλαχνικής αύρας,
Που πάντα καλοδεχούμενοι οι αλμυροί άνεμοι,
Πάντα απλές νύξεις μέσα απ' φουνταρωτά ναυάγια,
Τήβεννοι αιωνόβιοι στέργουν το νυχτερινό παράθυρο.
 
Kostis nil - Χάλκινο σώμα - Οκτώβριος 2021