ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΙΘΑΚΗ

Το ρόδα της Οδύσσειας πλεγμένα με νόστο
Άνθη πληγωμένα στη θαλάσσια σιγή,
Θαλάσσιο ρόδο η αφήγησή τους,
Στον μεγάλο τρεμάμενο δρόμο της επιστροφής.
 
Με κουπί ολόγυρα των ακτών, φλέβες να πλέουν
Με την μπρούτζινη αιχμή του ροδαλού ήλιου,
Και πάνω απ’ όλα ξεροψημένοι σύντροφοι,
Λάφυρα ματωμένα τα σπασμένα φτερά τους.
 
Το τραγούδι κρατάει όρθια την πονεμένη Ιθάκη
Αχνοφέγγει πάνω σε πάπυρους η διαδρομή,
Μου είπαν είναι δρόμος, όαση η Ιθάκη
Απ’ τις θαλάσσιες φευ, η εκούσια θάλασσα της.
 
Και κύματα της θεόρατα, σαν η ταραγμένη ψυχή
Οδυσσέας δεμένος στο μεσιανό κατάρτι,
Και μέσα απ’ σκοινιά, πέλαγος μεταβάλει
Λυσσομανά νόστος με πληγωμένο τον έρωτά του.
 
Και λαβωμένο πουλί απ' τα θαλάσσια βέλη
Σκορπάνε την παγωμένη αγάπη του στο κύμα,
Σκορπάει κατά καιρούς το πέταγμά της,
Οδυσσέας με βλέμμα στις όχθες, της ακυβέρνητης Ιθάκης.
 
Kostis nil – Ακυβέρνητη Ιθάκη – Δεκέμβριος 2020