το βάρος του δέντρου

το βάρος του δέντρου

μονάχα σαν τραγουδήσεις, το δημοτικό σου τραγούδι

στο ρυθμό και τη λεπτότητα, του κοτσυφού της άνοιξης

αυτό που, μοιρολόι της γιαγιάς στις άγονες πλαγιές

χαράζεις με νέο διαμάντι και παίρνεις ρούμπο

αυτό είναι το τρανό τραγούδι, που τόσο καρτερεί τη ζήση

γιατί μια σβούρα, ξεγύμνωσαν την αγκαλιά μου

όνειρα που μπορεί να ξεχάστηκαν, το φόρεμά σου

γυμνό το κορμί σου στη μέση του δρόμου

μόνο τα ψέματα σαν παγόδες

να, μόνο ψες, τράβηξα τον άσσο γύφτο

και πάνω στο μαύρο μπαστούνι, γραμμένη η μοίρα μου

ναι, σκιαγράφησα το μαχαίρι που θα βάψει τα χείλη μου

θα στάξει το αίμα του

θα στάξει

θα ψάχνει εναγωνίως

ναι, σκιαγράφησα το τραγούδι που αντί για μαχαίρι 
αντίδωρο, αντίδωρο
αυτό θα τραγουδώ

ένα μουρμουρητό είναι το ποτάμι

ένα μουρμουρητό είναι η φωτιά

ένα μουρμουρητό οι τελευταίες λέξεις

ένα μουρμουρητό οι πρώτες

οι πατημασιές, πάνω και κάτω στη γη

στον έρωτα μου, μ’ αυτά κολάστηκα

που σαν καρφιά του Ιούδα, τα μάγουλα τρυπούν

και σαν κορμοί δέντρων που έχουν πέσει

κανείς δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος του δέντρου

εδώ κάτω θα κείτομαι σαν εκείνο το δέντρο, νεκρός, ζωντανός

Kostis nil - το βάρος του δέντρου - Δεκέμβριος 2018