στοιχεία καθημερινότητας

έμοιαζε να παραμιλά, όπως όλα τα πρωινά

εδώ και καιρό, πάντα με κάποια θλίψη

ξέρεις, πάντα κάτι απουσιάζει, πάντα κάτι μας φορτώνει

είναι ενός υπερωκεάνιου φορτία, που μες τη φουρτούνα

σαν βγήκες έξω απ’ το σπίτι, με παγωμένες έγνοιες

φόρτισες εκείνο τ’ αγκάθι, κακού ονείρου σημάδι

πιο, από μαρασμό ενός εαυτού που, από στιγμή, σε στιγμή

στο κάτω, κάτω της γραφής ζήσαμε έτσι, ζήσαμε του ονείρου

με πάθος

με πλούσιες βεγόνιες, θαρρώ, χωρίς καμία μετατόπιση

εκτός απ’ εκείνες τις στιγμές που, ο νους φυλλομετρά  

κρούσταλα τα δάχτυλα σου

μετά τα νερά των σκέψεων σου, με κατακλύζουν

χάνονται σαν καθρέπτες, σ’ αόρατα δωμάτια

είμαι όμως ακόμα εδώ, στο πλάι σου, έχω απλώσει το χέρι περιμένοντας

Kostis nil - στοιχεία καθημερινότητας - Μάρτιος 2006