Δέσμες σκοτεινές και δέσμες φωτός

Ονειρεύτηκα τ’ όνομα σου, στον ουρανό, όταν πετάς

Ήρθες απ’ ανατολή, ήρθες με την πανοπλία γυμνή

Καβάλα σε μια μηχανή, απογειώθηκες σε χώρα μικρή

Μα ποιος είμαι και που πετώ, μα ποιος είναι ο ουρανός

Με μια ηλεκτρική γκαζιά την ζωή μου ανιστορώ

Ποιος είδε μια φιγούρα, μες σε ηλεκτρονικό, plus

Χρυσά περιστέρια, σκεπάζουν τον ουρανό

Ανάμεσα σ’ αναλαμπές, το ξημέρωμα της άμμου

Σε παραλίες ταξιδεύω, το κύμα το μακρινό, ψυχρό

Ο αυτοκράτορας κυριαρχεί μιλώντας μου σιγανά στ’ αυτί

Και τι μου λέει, άγαλμα ακίνητο να παραμένεις

I love, τόσο βαθιά αυτή η αίσθηση περιφέρεται

Αγγείο μου σαν ζωγραφιά ταξιδεύεις, αίμα πικρό

Ω!  I love , άπειρα δόντια στο βλέμμα του κακού λύκου

Πατέρα αναλογίσου, ψεύτικα τα παραμύθια μου

Ε, ε, σε μια κοιλάδα που δεν υπάρχει πουθενά

Ένας κόσμος, κορμός δέντρου σε βίαιο ποτάμι

Ξεχύνονται εικόνες με την ασπίδα του μπάτσου

Ένα πρόσωπο αλυσοδεμένο μπροστά μας συντρίβεται

Σόου, το είδατε και τι καλά, να ουρλιάξω απ’ χαρά

Τι μάχη κι αυτή, στα Εξάρχεια δέσμες σκοτεινές

Και δέσμες φωτός, πλέουν σ’ απέραντο σκοτάδι

Ο, οου, δεν κυβερνώ και η ματιά μου λαμπάδα

Έτσι σαν φίδι, κουλουριασμένος ήχος κυλιέται

Το πρόσωπο σου, νάιλον σακούλα σκουπιδιών

Μάχη, τη μάχη, ένα σωρό σιδερικά, αίσθηση

Τις αισθήσεις μου χαμένες καθώς ξαπλωμένος

Ένα σημάδι πάλι στο μέτωπο μου, μ’ ακολουθεί

ως φόντο απάνω μου δράκοι, εξαπόδαροι

με λόγχες, λογχίζουν, πικρό δαχτυλίδι στην ψυχή

Έχω τ’ όνομα μου, μαζί σου παρέα

Στιγμές νεανικές, ζεσταίνουν, νέες μηχανές

Μια άπειρη καρδιά καθώς πλησιάζει η στιγμή

Τα δυο σου μάτια, χλωμά, σταθμός φωτεινός

Μικρή μου, I love you, αχτίνα απ’ μέσα

Μια καρδιά παραμένει, εκεί στη γωνιά, ω,ω,ω...

Δυνατό καρδιοχτύπι, στον απόηχο το θλιβερό

Kostis nil - δέσμες σκοτεινές και δέσμες φωτός -  Δεκέμβριος 2018