Περιήγηση

Είναι η χρυσαφένια φωνή

Σε κάθε περίσταση απ’ τις λεύγες που χάθηκαν

προσμετρώντας το χρόνο.

Γλώσσες πικρές, ως ένας κισσός π’ αναρριχάται

Αλλά ο φόβος των πάγων,

κρυσταλλώνει τις αμετάκλητες σκέψεις μου.

Αναρωτήθηκα, απαίσια φωνή:

απ’ τα έγκατα,

ως όφειλα σκαρφάλωσα στα πεζοδρόμια,

που κι αυτά προσμετράνε,

Ωχρά πρόσωπα κάτω απ’ λειψά φώτα,

που ως συνήθως ομοιάζουν.

Πάνω στα μαγλινά λευκά των μαρμάρων,-

Χάρτινες προκηρύξεις,

Ύμνοι χάρτινοι, επίγραφες φράσεις, ασχολίαστες.

Όλα αυτά, φιλύποπτα και μόνο,

έγνοιες, όψεις καταραμένες,

με την ευώνυμη καρδιά ή την σπαρταρούσα χολή --

Στο γκρίζο του προσώπου,- πλέον ανώφελα αγκιστρώνουν.

Αναρωτήθηκα, τι απαίσια που είσαι φωνή μου:

ύποπτα να συνομιλείς

Για χρόνους, ώρες, αιώνες:

Στους ανοιχτούς τάφους φιλοξενείς τους αγγέλους σου,

Τις ρύμες των χειμάρρων --

Κι ανακόπτεις, κάθε επίφαση των καλλιγράφων ύμνων.

Κουρκούτι απ' την νοσταλγία: στεφανωμένος με σπαθιά 

υποθάλπονται πλείστα υλικά

Σίδερο, μέταλλα και πλαστικά, συν, όλα τα παράγωγα.

Κάτω απ’ φως του λαμπατέρ, το χλωμό.

Η πεταλούδα με τα μεγάλα φτερά --

Το πορφυρό, το απαίσιο και το αβυσσαλέο,

απλώνει γύρω μου, την μαύρη θηλιά.

Kostis nil – Περιήγηση – Απρίλιος 2020