Ξερά ροδοπέταλα, ανεμώνες, μιμόζες

Μια φυλακή: Ω! χρυσό κλουβί

Έτσι το ξημέρωμα της άνοιξης,- εμβόλιμο,

οι μέρες σχολάνε --

Πλούσιες, πλούσιες και φτωχικές,

φτωχές πεθαίνουν --

Πλούσιες και φτωχές, πάμφτωχες!

Άνθη, ή με τ’ άνθη τους,- τα πλούσια

Κομψά στις ανάποδες πλαγιές

Άφοβα στους γκρεμούς --

Λίκνισμα,- ξερά ροδοπέταλα, ανεμώνες,

μιμόζες --

Απαράβλεπτα, ζωντανά ή πεθαμένα,

μες στα χέρια μου, δένονται καρποί.

Γνωστή κι απαρηγόρητη η πηγή

Τόσες λέξεις που σκίζονται σαν κορμοί
κι άνεμος ανασηκώνει.

Μια κλωστή δεμένη στα μύρτα, 
στην άλλη άκρη το δαχτυλίδι σου --

Μελανόμορφοι αμφορείς, με τον ιδρώτα τους,

σ' ανεμώνες σταλάζουν, μιμόζες,

κι άνθη κερασιάς, στεφανώνουν τ' αθώο χαμόγελό σου --

Καμπανούλες, κρόκοι, κυκλάμινα: αισίως με χιλιοχαιρετούν.

Kostis nil - Ξερά ροδοπέταλα, ανεμώνες, μιμόζες - Απρίλιος 2020