Σώμα τρούφας

Τρούφα απ' φεγγάρι, αργά κινείσαι

κάτω απ’ δέντρο ξερό,- αργά

Η σκιά με μαχαίρι τρέφει το λαιμό μου

αργά λυγά, αδειάζει το αίμα.

Αίμα μου, σαν τρούφα μαγική

σαν φως σκεπασμένο με δαφνόφυλλα,  

διασκεδάζεις χάριν,- των αναμνήσεων.

Σαν παραμύθι πού, με νερό κυλά

λύνονται στην ώρα τους, λυγμοί.

Σε ’κείνο το φεγγάρι, γύρω κι οι κάβοι,

έτσι στ’ άγνωστο: μάτια ντυμένα στο χιόνι

Τ’ άγνωστο του χρυσοφόρου σώματος, 
γόνιμο σώμα καρποφόρο, που απεκρύβη --

Κοιμάσαι στα πόδια μου, όπως κοιμόσουν παιδί.

Kostis nil – Σώμα τρούφας – Απρίλιος 2020