Κύκνειο άσμα

Για πάντα,- θα λατρεύω τα βήματα,

τα μυστήρια μάτια, πού, αναμένουν:

Ολόγυρα όλα, χορεύουν τον ερχομό σου,

μ’ αποχερίδια λογής,- ζαχαρωτά.

Τους υπέροχους αυτούς ήχους,- την μουσική

Γυμνά, το κορμί μου συνομιλεί,

Ο νόμος σκοτεινός και περίπλοκος,- ο νόμος!

Πρέπει να κλείσω τα μάτια,

ν’ απολαύσω τον αμύθητο θησαυρό,--

Το κορμί μέσα απ’ την θλιμμένη του λάμψη,--

Πρώτο τραγούδι παραδείσιο,

μιας αγάπης, απ’ παράξενα μέρη:

Μια είναι η καρδιά μου, μαύρο διαμάντι.

Ο πόνος, τα δάκρυα,

όταν έχασα, τον κόσμο απ’ μπροστά μου,

Τρόπος που εξαντλήθηκα,--

Έτρεχα πίσω απ’ τα μυστικά μου φτερά,

Όμοια η επαγωγή στο χυμωμένο κορμί της,--

Όμοια η αρμονία τις νύχτες,

και πλάι θύελλα,- θύελλες βάναυσα ξεσκίζουν.

Πίσω μου, οι δρόμοι που γεννήθηκα,

πάλι, με δάκρυα χαράς προσήλθα:

Φτωχός, πορφυρός!

Το παιδί του χρόνου γέρασε,- με τα όνειρα του

Η πεταλούδα γυμνή,- μεταμορφώθηκε,

Αφήνοντας φτερά, απ’ το σιδερένιο της κορμί

Θέαμα αποτρόπαιο, σαν έψαχνα μια άλλη μέρα.

Με ανοιχτά ή κλειστά μάτια,- ακόμα προσμένω,

Κι ας ακούω, το επίσημο χάρβαλο, 
την μπάντα του δήμου --

Η επιθανάτια μελωδική κραυγή: προσκαλεί τον μαύρο κύκνο.

Kostis nil – Κύκνειο άσμα – Απρίλιος 2020